Μαύρο πυκνό σκοτάδι, αέρας που σχεδόν παγώνει το αίμα που κυλάει στις φλέβες, κύματα που νιώθεις ότι θέλουν να σε πνίξουν και ένα πλοίο καταμεσής στο πέλαγος χωρίς ελπίδα…. χωρίς προορισμό…. χωρίς ζωή…. Χωρίς ανατολή!
Ένα τέτοιο σκηνικό μπορεί να περιγράψει κατάλληλα των κυκεώνα σκέψεων που λέγεται: ΔΕΝ ΈΧΩ ΑΞΙΑ. Κάθε μέρα ξεχωριστά δρούμε και αλληλεπιδρούμε σε μια σειρά εργασιών, καταστάσεων, σκέψεων , σχέσεων και ενεργειών αλλά παρόλα αυτά συνεχίζουμε να αμφιβάλλουμε για τη προσωπική μας αξία. Και τι θα πούμε για τις λέξεις Άχρηστος και Ανίκανος; Πολλές φορές απλά τις υιοθετούμε γιατί έτσι έχουμε πειστεί να πιστεύουμε.
Ζούμε σε έναν κόσμο που η προσωπική αξία και επιτυχία ορίζεται από τα πρότυπα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, από το κοινωνικό στάτους και από το λογαριασμό τραπέζης. Ζούμε σε έναν κόσμο που η ανθρωπότητα πασχίζει καθημερινά να αποδείξει ότι αξίζει. Χρειάζεται τόση προσπάθεια όντως; Οφείλουμε ως άνθρωποι να αποδεικνύουμε τη προσωπική μας αξία;
Ο καθένας θα δώσει την δική του απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα. Το μόνο βέβαιο είναι ότι κανένας δεν χρειάζεται να είναι εγκλωβισμένος. Στην εικόνα που περιγράψαμε στην αρχή του άρθρου ο επιβάτης του πλοίου έχει εστιάσει σε μια οπτική γωνία, ξεχνώντας ότι υπάρχουν και άλλες. Έχεις αναρωτηθεί ποια είναι η δική σου οπτική γωνία; Όπως ένας κατά γράμμα φακός φωτογραφικής μηχανής αλλάζει την εστίαση αν αυτή είναι λανθασμένη ,παρόμοια και ο δικός μας εγκέφαλος μπορεί να το κάνει. Αν αναρωτιέσαι το πώς θα χαρώ να σε βοηθήσω μέσω του life coaching.