Άγχος, φόβος, πίεση. Το τρίπτυχο κάθε μαθητή που σέβεται τον εαυτό του. Τι και αν ο περίγυρος του λέει ότι όλα θα πάνε καλά, τι και αν οι γονείς καταβάλλουν φιλότιμες προσπάθειες για ομαλή ένταξη ,τι και αν παρουσιάζονται λογικά επιχειρήματα. Όλα ωχριούν μπροστά στα συναισθήματα. Αλήθεια έχουν τόση δύναμη τα συναισθήματα μας;
Η απάντηση είναι ένα μεγάλο ΝΑΙ, ειδικά όταν μια κατάσταση χαρακτηρίζεται ως ΝΕΑ. Νέα σχολική χρονιά, νέα τάξη, νέοι καθηγητές, νέα μαθήματα και ούτω καθεξής. Και ενώ για κάποιους το νέο μπορεί να αποτελεί θετική πρόκληση ,για εκατομμύρια άλλους αποτελεί πεδίο αποφυγής. Φυσικά αυτό είναι εύλογο αν λάβουμε υπόψιν ότι το άτομο νιώθει εκτεθειμένο, ευάλωτο και μπαίνει σε μια διαδικασία φαύλου κύκλου σύγκρισης. Τι μπορώ να κάνω εγώ ως γονέας;
Να ακούω προσεκτικά το παιδί μου και να αφουγκράζομαι τις ανάγκες του. Κλισέ εκφράσεις του τύπου “Εγώ στην ηλικία σου…και εμείς πήγαμε σχολείο αλλά δεν κάναμε έτσι…τα δικά μας χρόνια ήταν χειρότερα…” και πάει λέγοντας δεν έχουν απολύτως καμία αξία. Κλείνουν την δίοδο της επικοινωνίας και δεν ενθαρρύνουν την έκφραση. Η ενεργητική ακοή περιλαμβάνει να κοιτάς το παιδί στα μάτια, να συναισθάνεσε αυτό που νιώθει, να δείχνεις κατανόηση και προπάντων να μην βιάζεσαι να δώσεις λύσεις. Όταν ένα παιδί εκφράζεται δεν ψάχνει κάτ ανάγκην λύσεις, αλλά ένα αυτί που θα το ακούσει. Λοιπόν γονείς τι είναι αυτό που μπορείτε να κάνετε; Σωστά καταλάβατε, να ακούτε! Οι άνθρωποι διαθέτουμε δύο αυτιά και ένα στόμα, με αυτήν την αναλογία θέλουμε και να τα χρησιμοποιούμε. Τι μπορώ να κάνω εγώ όμως ως παιδί;
Αρχικά να μη θεωρώ ότι γκρεμίστηκε ο κόσμος όλος, θυμήσου ότι και τη προηγούμενη χρονιά ήσουν πάλι στο σχολικό περιβάλλον. Επιβίωσες! άρα μπορείς να τα καταφέρεις και φέτος. Οι γονείς σου είναι δίπλα σου και ακόμη και αν δεν μπορούν να σε καταλάβουν πλήρως, να είσαι βέβαιος ότι το προσπαθούν. Να εκφράζεις τα όσα νιώθεις και σε πιέζουν, συχνά όταν βγάζουμε το συναισθηματικό μας φορτίο όλα μοιάζουν πιο εύκολα και λιγότερα μαύρα ή δυσάρεστα. Κάτι επίσης που έχει αποδειχτεί χρήσιμο είναι ένα καλό πρόγραμμα, όταν αφήνεις πράγματα στην τύχη τους, όπως για παράδειγμα τα μαθήματα του σχολείου τότε το μόνο που καταφέρνεις είναι να αυξάνεις το άγχος σου.
Επιπλέον προσπάθησε να βλέπεις τη κάθε ημέρα ξεχωριστά, μη πλάθεις σενάρια στο μυαλό σου για το τι θα μπορούσε να συμβεί. Συχνά τα πράγματα εξελίσσονται πολύ καλύτερα από ότι αναμένουμε. Τέλος προσπάθησε να έχεις λογικές προσδοκίες από τον εαυτό σου. Η σύγκριση με τους άλλους μαθητές είναι από μόνη της κάτι που δεν έχει λογική. Ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός και έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Αντί να βλέπεις τι καλό κάνουν οι άλλοι μπορείς απλά να εστιάσεις στο δικό σου εαυτό και σε όσα μπορείς εσύ να κάνεις καλά.
Τελικά; Θα τα καταφέρουμε; Φυσικά! Γονείς και μαθητές πάρτε μια βαθιά ανάσα και δείτε τις νέες περιστάσεις ως μια γέφυρα για καινούριες εμπειρίες, φιλίες, γνώσεις, αναμνήσεις, εικόνες.